ماده۱ ـ اصطلاحات به‌کار رفته در این قانون دارای معانی مشروح زیر است:

۱ـ آلودگی‌هوا:عبارت است از انتشار یک یا چند آلاینده  اعم از آلاینده‌های جامد، مایع، گاز، پرتوهای یون‌ساز و غیر یون‌ساز،‌ بو و صدا در هوای آزاد، به‌صورت طبیعی یا انسان‌ساخت، به‌مقدار و مدتی که کیفیت هوا را به‌‌گونه‌ای تغییر دهد که برای سلامت انسان و موجودات زنده، فرآیندهای بوم‌شناختی(اکولوژیکی) یا آثار و ابنیه زیان‌آور بوده و یا سبب از بین رفتن یا کاهش سطح رفاه عمومی گردد‌.

در جلسه ۳۱ مرداد ماه سال جاری دیوان عدالت اداری، ابطال دستورالعمل شماره ۴۰ روابط کار وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی به شماره ۴۹۲۰۷ مورخ ۹۴/۳/۱۹ مورد بررسی قرار گرفت.