مرگ به عنوان آخرین ایستگاه دنیوی و اولین ایستگاه اخروی حادثه‌ای است که همگان در صفی واحد به انتظار آن هستند و می‌دانند که دیر یا زود نوبت به آن‌ها خواهد رسید؛ و همچون همه مسائل مورد ابتلای بشر، اسلام عزیز برای بعد از مرگ هم برنامه دقیق و مشخص پی‌ریزی کرده‌ است. تبلور این برنامه‌ریزی در دو دستور دقیق و حکیمانه با عنوان قوانین ارث و وصیّت قابل مشاهده است.

مقصود از موانع تحقق ارث، اموری است که وجود هر یک از آن‌ها، به‌رغم وجود شرایط وراثت، مانع از تحقق ارث می‌شود. برای اینکه بتوان وارثی را به این علت از ارث محروم کرد، باید وجود یکی از این عوامل به اثبات برسد. در صورت شک در وجود مانع، کسی که اسباب و شرایط وراثت در او جمع باشد، از متوفی ارث خواهد برد.

وصیت نامه سندی است که به موجب آن، فرد برای امور شرعی، شخصی و مالی خود پس از فوت تعیین تکلیف می کند. اگرچه نوشتن وصیت نامه در بین مسلمانان مستحب به شمار می رود اما اگر فرد بخواهد برای امور پس از مرگش وصیت نامه تنظیم کند، لازم است تا از شرایط قانونی تنظیم وصیت نامه آگاه باشد تا وصیت وی مطابق با قانون، قابل اجرا باشد.